|
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina loggy.nl Home Weblog maken RSS Feed Abonneren! |
EenzaamheidEenzaamheid. Ik heb behoefte aan iemand die precies weet hoe ik mij voel.. Maar helaas die wens is onmogelijk en ook al weet ik dat, ik kom er maar niet over heen. Zoveel onbegrip of mensen die denken jou echt te begrijpen en jij denkt ook echt dat zij je begrijpen, totdat er opeens onbegrip komt. Altijd komt dat. Ook al is het maar klein. En hebben die mensen het misschien niet eens door. Het is moeilijk. Deze verdomde rot ziekte is moeilijk. ME, Fybromyalgie, CVS, non-hiv AIDS, AIDS 2 of hoe je het dan ook maar wilt noemen. Ik kom helaas vaak niet uit mijn woorden. Ook een oorzaak van ME zoals ik het het liefste noem. Waardoor er nog meer onbegrip komt van mensen en soms ook ongeloof, maar ik kan helaas niet altijd verwoorden hoe ik mij voel en wat de ziekte voor mij is. Het is zoveel, te veel. En zo erg verschillend, zelfs op 1 dag. Wat is het? De ene keer noem ik het een auto-immuunziekte en de andere keer noem ik het opeens een vermoeidheidsziekte terwijl het veel meer is dan dat, maar ik kom dan gewoon niet op andere benamingen of ik ben te moe om er meer over te zeggen en ja dan weten ze in ieder geval een deel van mijn ziekte, want het woord vermoeid komt er duidelijk in voor. En wat is het ongelooflijk moeilijk om nee te zeggen als je weet dat je over je grenzen heen gaat als je ja zegt. En ik mag niet over mijn grenzen heen gaan! En dan moet je dus nee zeggen tegen een vriendin die iets van je verlangd om haar te helpen. En dat doet pijn echt. Maar alsjeblieft geloof mij dat als ik nee zeg, ik ook echt nee moet zeggen, want ik zeg het alleen maar als ik voel dat ik al tegen mijn grens aanzit of er zelfs al overheen ben gegaan die dag. En jij kan je dan wel ziek voelen, maar je maakt mij daar ook letterlijk ziek mee als ik toch ja zeg. Soms zeg ik ja, omdat het soms niet anders kan, maar besef je dan wel wat ik voor je doe? Wat ik voor je geef? En als je merkt dat ik opeens uit mijn slof schiet, of opeens snel aangebrand ben of opeens saggerijnig reageer, weet dan alsjeblieft dat ik, misschien wel voor jou, over mijn grens heen ben gegaan. Als het dan even kan, zeg dan alsjeblieft tegen mij dat ik moet gaan zitten en dat jij het wel van mij overneemt of dat het niet erg is als ik stop waar ik mee bezig ben, want ik zelfs vind dat vaak te moeilijk, maar ik ben helemaal uitgeput als ik dan eindelijk thuis ben en helaas niet alleen die dag, maar ook de dag erna kan ik niets anders dan thuis op de bank liggen en af en toe opstaan om iets te eten te pakken of naar de wc te gaan. En dan voel ik weer die eenzaamheid, want niemand heeft mij gewaarschuwd, niemand weet hoe ik mij voel, want je kunt het niet zien. Je kunt het niet zien aan de buitenkant, tenminste... Niet als je niet heel goed kijkt en helaas kijken mensen bijna nooit echt goed naar een ander. 00:56:37 04 April 2013 Permanente link Reacties (0) |